Salsa – historia cz.2
Son
Jak twierdzą niektórzy muzycy kubańscy, salsa jako muzyka nie istnieje, jest tylko son, a nazwa „salsa” jest jego komercyjnym określeniem.
Son wyrósł z połączenia muzyki afrykańskiej i europejskiej.
Wg niektórych źródeł (Laureano Fuentes Matons 1893) najstarszym znanym utworem tego gatunku jest Son de la Má Teodora, powstały ok. 1570 na Kubie w Santiago de Cuba. Aktualnie podaje się jako początek sonu koniec XIX w.
Największą popularność muzyka son zyskała w drugiej połowie XIX w. w kubańskiej prowincji Oriente.
Son ma lokalne odmiany, jak sucu – sucu, Changiu, nengon, Kiriba, Guaracha, Son Montuno. Są to określenia wiejskich zebrań – imprez, na których świętowano i bawiono się z różnych okazji.
Struktura tradycyjnego son to wstęp z refrenem, podanym przez śpiewaka. Potem chór śpiewa refren, a śpiewak improwizuje. W starej wiejskiej wersji son śpiewać może każdy, nie ma podziału na śpiewaków i słuchaczy. Każdy może wziąć udział w takiej spontanicznej „dyskusji”.
W wersji miejskiej wprowadzono zwrotki, ograniczając elementy improwizacji.
Ten nowy gatunek muzyczny do Hawany trafił ok. 1909 roku, wraz z kubańskimi żołnierzami. Jako muzyka biedoty długo nie był akceptowany przez klasę średnią i elitę. Określany był jako frywolny i nieprzyzwoity, ze względu na bliski kontakt w tańcu kobiety i mężczyzny i proste, czasem wulgarne słowa.
Na początku XX w. rząd kubański wprowadził czasowy zakaz grania son z powodu jego niemoralności. Mimo tego (lub raczej dlatego) jego popularność stale rosła.
Pierwszą znaczącą grupą son było Cuarteto Oriental (1917), założone przez Guillermo Castillo, potem przekształcone w Sexteto Habanero.
Pod koniec lat 20 Ignacio Pineiro zaczął tworzyć son bardziej taneczny, poetycki i jako pierwszy z zespołem zagrał son dla kubańskiej elity. Od tego momentu son stał się popularny wśród wszystkich Kubańczyków. A założony przez Pineiro zespół Septeto Nacional (1926) nadal istnieje i nagrywa.
Jak mówią na Kubie ” Son jest czymś najwspanialszym dla radości duszy”.
Źródło: Wikipedia, Wydawnictwo Ferment „Septeto Nacional” 2005
