JL

Czy te oczy mogą skakać? – na motywach znanego tekstu Agnieszki Osieckiej

Kiedy się zejdą raz i drugi
Kobieta z zaćmą, mężczyzna z prezbiopią,
Bardzo się męczą, męczą przez czas długi,
Co począć z taką przypadłością.

On dobrze zna, on zna te dziewczyny
Ze zmęczonymi oczami,
Co wracają po nocy, nie same,
Pies przewodnik je zgarnia nad ranem.

Ona już wie, już zna te historie,
Że musi spać samotnie,
Że żona go nie dostrzega,
Choć ma tylko cztery dioptrie!

Jakże o tym zapomnieć, jak w pamięci to zatrzeć,
Gdy się nie wie, gdzie człowiek ma patrzeć.

Czy te oczy mogą kłamać? Chyba nie!
Czy soczewkę można złamać? Ależ gdzie!
Kiedyś to zrozumiesz sama, robisz błąd.
Dziesięć dioptrii to nie dramat, ależ skąd!
Czy te oczy mogą zwodzić? Tylko mnie.

Czy się można na to zgodzić? Raczej nie!
Ja zbyt mocno się rozczulam, to jest fakt.
Gdy zezujesz w mój okular, słów mi brak!
A gdy się czasem w życiu uda,
Jemu – z daleko-, jej – z krótkowzrocznością,
To wyobraźnia może zdziałać cuda
I da się żyć z taką miłością.

Ona to zna, już wie nie od dzisiaj,
Że niełatwo żyć samej,
Dawki uczuć chce i romantyzmu,
Aby pozbyć się astygmatyzmu.

A on nie widzi, nie zwraca uwagi
Na nienachalną urodę
Na barchanowe desusy…
Krótkowzroczność ma też swoje plusy!

Czy już o tym zapomnieć, czy zaczynać od zera
Kiedy wzrokiem nie sięgasz partnera.

Czy te oczy mogą kłamać? Ależ skąd!
Czy plus sześć to wielka plama. Wielki błąd!
Gdy w optyce duża skaza, problem mam,
Czy to wytrzeszcz, czy ekstaza? Nie wiem sam!
Czy te oczy mogą skakać? Chyba tak!

Czy będziemy przez to płakać? Danych brak.
Jeśli szczęście chcesz mi dać, to się ucz
Jak świadomie można dbać o stan swych ócz!

JL, czerwiec 2014

(Tekst ten powstał spontanicznie pod wpływem treningu widzenia w Silnej Nowej. Jak widać, czasem po takim treningu niektórym zamiast na oczy rzuca się na mózg).